Jij of ik worden niet geboren als bang wezentje, dat wordt er van ons gemaakt.
Inmiddels heb ik zoveel groei meegemaakt in de afgelopen 4 jaar, dat ik een groot deel van die angst achter me heb kunnen laten, daar ben ik heel dankbaar voor. Ik ga je straks vertellen hoe ik dat heb gedaan.
Nu eerst een vraag aan jou. Ik heb hem al eerder gesteld maar in een andere vorm.
De vraag is retorisch en gaat een verzonnen verhaal aan vooraf. De vraag is bedoeld om verder inzicht te krijgen in jou leven en jou huidige werkelijkheid.
Ok hier komt het verhaal. Je bent net geboren. Je bent happy en je ligt lekker te slapen in je wiegje. Je krijgt honger en je wordt wakker. Door te huilen geef je aan dat je honger hebt. Je hebt nog geen idee waar je bent en bij wie want je oogjes zijn nog dicht, maar je wordt uit je bedje gehaald en je krijgt je flesje. Nu zoom je uit. Je ziet jezelf liggen in een ziekenhuis waar je geboren bent samen met nog 9 andere baby’s. De verpleegkundige heeft per ongeluk jou naam verwisseld met een ander kindje. De andere ouders denken nu dat jij hun kindje bent en nemen je mee naar huis. Je zoomt weer in, je bent weer het babytje volledig onbewust van wat er zich af heeft gespeeld.
Je groeit liefdevol op in een totaal ander gezin, je hebt 2 broers en 1 zus. Je vader en je moeder zijn een hi-performance succesvol mentor stel die samen duizenden mensen getraind hebben naar een fulfilment life.
Ok. Nu 27 jaar later… Je ouders zijn 30 jaar getrouwd en ze houden nog steeds heel veel van elkaar. Jij bent net als jou broers en zus en al die duizenden mensen getraind en opgevoed to be a high performance person. Je haalt alles uit leven wat erin zit en mist geen seconde van jou fulfilment life…
Nu mijn vraag aan jou..; Stel… dit was echt gebeurd en dit is jou levensverhaal… HAD JIJ ER DAN NU NET ZO BIJGEZETEN ALS IN JOU HUIDIGE WERKELIJKHEID?
Als jij deze vraag volmondig met JA beantwoord, stuur mij een door JOU ingesproken bericht met dat dit zo is, dan haal ik per direct deze website uit de lucht en je zult nooit meer iets van mij vernemen.
Als jou antwoord een volmondig NEE is, dan kunnen we nu rustig vaststellen dat niet JIJ het probleem bent, MAAR JOU OMGEVING!
Er zijn zoveel aanwijzingen die deze kant op wijzen. Ik wil je heel graag helpen, maar dit kan alleen als jij uitzoomt en het hele plaatje ziet en bereid bent in je veilige bestaan enig risico te willen nemen.
Ik noem 1 aanwijzing. Jij hebt nu op dit moment nog steeds een issue met eten, je hebt misschien geen ES meer, al zit het er nog steeds tegenaan. Waarom is dit? Er wordt gezegd (conventional wisdom) ja, als je ES hebt gehad blijft eten altijd een trigger. Maar het eten is niet de trigger(wel jou associatie met eten) maar de root trigger is jou omgeving! Want er is nl feitelijk niets veranderd in jou omgeving. Jou v… bepaald nog steeds IEDER aspect van jou leven. JIJ BENT NIET VRIJ; DAT is jou trigger!
Je bent nooit “klaargestoomd” voor de maatschappij, en als een breekbaar glazen poppetje behandeld, alles is altijd voor je gedaan om jou te ontzien, wat nu nog steeds gebeurd, daarom ben je zo onzeker en heb je enorme angsten. Om dit verder te staven wil ik je nu nog een vraag stellen.
Wat heb jij in je leven zelf besloten zonder inmenging van wie dan ook? Wat heb je bereikt in je leven waar je trots op bent zonder inmenging van anderen? Maak eens een lijstje voor jezelf. Maak daarnaast een lijstje met alles wat er voor jou besloten is door anderen. Hoe ziet dit lijstje eruit?
Ik heb je ooit gevraagd; als jij op pad gaat om te fotograferen ben jij dan onzeker over het nemen van de foto’s? Of je het toestel wel goed ingesteld krijgt? Of je foto’s wel gaan lukken? Daar zei je zonder enige aarzeling NEE op.
Hoe komt dat? OMDAT JE ERVARING HEBT OPGEDAAN DOOR JEZELF TE TRAINEN!
Gaat jou v… steeds mee om het toestel in te stellen? Om je te vertellen waar je precies een foto van moet maken. Om de accu te verwisselen? NEE natuurlijk niet.
Ik kan jou zo een hele lijst met namen opnoemen van mensen die ik ken, die de ballen verstand hebben van fotograferen. Die nog nooit van een diafragma en sluitertijd hebben gehoord. Dit betekent dat jij dus skills hebt.
Zou het niet zo zijn, als jij nu van omgeving veranderd en je wordt getraind/ klaargestoomd voor de maatschappij dat jij na enige tijd skills krijgt om op eigen benen te staan en om je volledig zelf te kunnen redden? Ik durf hier alles op te verwedden dat dit zo is. En dit was onze bedoeling toen wij je een kamer aanboden. En ik durf heel stellig te zeggen dat als jij niet had geluisterd naar je familie en ons aanbod had aangenomen, dan was jou huidige werkelijkheid totaal anders en een stuk dichter bij een fulfilment life geweest. EN als zij dit ooit lezen en mij en jou hierover belachelijk maken(want ik weet zeker dat jij deze mening ook deelt, alleen je angst houd je tegen) dan zou ik tegen hen willen zeggen als eerste. Voor jullie enige kritiek leveren; jullie hebben je taak als opvoeders behoorlijk verkloot en als tweede stel ik voor ons plan alsnog uit te voeren om het tegendeel te bewijzen. Want je kunt heel hard iets roepen als: onzin, wat weten jullie er nu van, je hebt niet eens kinderen, er is een heel leger beroepsspecialisten mee bezig… Nou, zij plus dat leger hebben dan ook niet al te best werk geleverd want je voelt je na al die jaren nog steeds kut.
Hoe heb ik een groot gedeelte van al die angsten achter me kunnen laten? Door steeds meer te gaan doen waar ik bang voor ben. En waar was ik bang voor? Voor bijna ALLES. Ik durfde de deur niet meer uit remember? M’n werk, de winkel, de wachtkamer, autorijden, op visite, een restaurant. Zo’n beetje alles wat je kunt bedenken durfde ik niet meer naar toe of te doen. Ik kreeg bij alles een paniekreactie. Inzien dat aan alle angst een gedachte aan vooraf gaat. Ook bij jou angsten. Ik dacht altijd dat het gevoel en daarna de angst eerst kwam. Dit is niet zo. Never under estimate how wrong you can be. Het gebeurd onbewust, je hebt het niet in de gaten omdat het een programma is. Ga maar na. Je hebt om verschillende redenen angst mij te ontmoeten. Net was je nog niet angstig voordat ik het erover had. Nu wel als je eraan denkt. In dit geval ben je waarschijnlijk meer bang voor de gevolgen als de ontmoeting zelf. Maar dit bedenk je allemaal zelf. Omdat je niet doet, en dit gaat niet alleen over dit geval maar over bijna alles in je leven, omdat je niet doet en niet kunt ervaren, kunt ervaren dat het OK is, kunt ervaren dat dingen goed kunnen gaan, kunt ervaren dat jij wel dingen kunt, kunt ervaren dat jij je eigenlijk prima kunt redden by yourself, het leven kunnen ervaren in alle aspecten. Omdat je dit niet durft te gaan ervaren, daarom ben je angstig en daarom mis je alle zelfverzekerdheid.
Ik heb de afgelopen jaren enorm gebouwd aan mijn zelfverzekerdheid. En nee ik ben op diverse vlakken nog niet zelfverzekerd, omdat ik nog geen ervaring heb. Maar ik ga het doen, no matter what. En ja omdat ik hele extreme dingen van plan ben, heb ik zo nu en dan weer paniek, slaat de schrik mij om het hart, raakt mijn lichaam van streek. Maar ik laat me er niet meer door leiden.
Ga om te beginnen elke week iets doen waar je je oncomfortabel bij voelt. Je kunt alleen van die angst af komen door het te doen. Door het te doen/ te oefenen krijg je vertrouwen. Vertrouwen krijg je niet door te lezen of te googelen. Vertrouwen krijg je door ervaring, ervaring krijg je door het te doen. Niet als anderen het voor je doen. Toen ik voor het eerst autorijles had en de auto begon te rollen en ik moest sturen en al die andere handelingen, was ik aan het beven als een rietje, hoe moet dit ooit goedkomen dacht ik. Nu zoveel jaar later is het totale routine. Je lichaam is getraind om heet zelf te doen en je hoeft er niet meer bij na te denken.
Heb je nog geoefend op lichaamshouding? Je lichaam, je houding spreekt namelijk ook tot mensen onbewust in lichaamstaal. Ik doe de oefeningen zelf ook. Lieve R… dit is enorm belangrijk. Je leert je lichaam een zelfverzekerde houding aannemen. Een voorbeeld. Ik had ooit last van slaap apneu. Mensen met slaap apneu slapen met hun mond open waardoor er teveel CO2 via de mond ontsnapt en het zuurstof CO2 gehalte in het bloed ontregeld raakt. Het lichaam probeert te compenseren door de neus slijmvliezen op te laten zetten zodat de neus verstopt raakt zodat er minder CO2 ontsnapt. Ziekenhuisopname en onderzoeken hadden al plaatsgevonden en dit moest opgelost worden met een operatie volgens de artsen, maar er was een wachttijd. Ondertussen had ik een afspraak gepland bij een nieuwe ademtherapie Buteyko. Van de therapeute moest ik ’s nachts een pleister op mijn mond plakken, zodat ik mijn mond tijdens slapen dicht zou houden. Na 3 maanden hielt ik (mijn lichaam) mijn mond zonder pleister dicht en was dat voor mijn lichaam de nieuwe houding. Zonder operatie. Hiermee wil ik aangeven, als je vol blijft houden, gaat je lichaam zich overgeven en past zich aan naar jou nieuwe geprogrammeerde programma.
Blijf volhouden, blijf mediteren. Uiteindelijk komt jou fulfilment life dichterbij.<3
xxx