Non Dualiteit
Taak van het leven… Vaak wordt gezegd dat de taak is; de liefde in jezelf te vinden. Maar dit kan niet juist zijn, want je BENT al Liefde. Het is dus niet je taak de liefde in jezelf te vinden, maar hoe je haar in de weg staat…
Non-dualiteit is erop gericht om de bewegingen van het ego te doorzien. Het ego is de hele dag bezig met onderscheid te maken tussen plezierig/onplezierig, leuk/pijnlijk, goed of fout. Het is druk bezig ons uit nare situaties te houden en wil bij voorkeur alleen plezierige momenten maken.
Het is vooral ook bezig met dit doe je goed en dit is fout, dat moet je veranderen. Ik ga hier in dit blog wat vertellen over bewustzijnscoaching wat gebaseerd is op non-dualiteit. In tegenstelling met de reguliere psychologie wil men bij bewustzijnscoaching niets aan jou veranderen. De verlangde verandering komt nl vanzelf bij bewustwording.
Zodra we op deze wereld gekomen zijn leren we al snel wat goed is en wat fout. Door dit socialiseringsproces drijven we langzaam weg van onze essentie en wordt ons superego geboren. Het superego fungeert als ons geweten. Met alle bestraffingen en beloningen die we ondergaan beslist het superego hoe we het beste ons leven kunnen leiden om het minste “gedoe” te krijgen. En daarmee heb je de grootste beperking mogelijk gecreëerd. Onbewust! Je mag zelf invullen hoe dit van toepassing is op jou leven…
Nu een opsomming van uitgangspunten welke behandeld worden in bewustzijnscoaching.
- Jezelf eerlijk onder ogen durven nemen en stoppen met zelfveroordeling van welke aard dan ook. Dit betekent ook inzicht in werking van je superego en haar boodschappen leren doorzien.
- Jezelf niet langer zien als iemand met een probleem dat opgelost moet worden, maar als iemand die vastgelopen is in haar overlevingsstrategieën.
- Bewust worden hoe je projecteert als gevolg van je overlevingsstrategieën.
- Bewust worden van oude onvervulde behoeften en het opgeven van de hoop op invulling daarvan door anderen.
- Bevatten van gevoelens die omhoog komen, terwijl je jezelf verankert in het nu.
- Toe eigenen van essentiële kwaliteiten die je onder invloed van jou persoonlijke ervaringen teruggetrokken hebt.
Therapie houdt vaak in dat je gaat sleutelen aan je persoonlijkheid. We leren cognitieve vaardigheden om met een “probleem” te kunnen omgaan en hoe we onszelf kunnen “verbeteren”, een moeizaam en diepgaand proces wat soms nuttig kan zijn. Bij bewustzijnscoaching wordt er niets verbeterd, veranderd of aangepakt. Het zorgvuldig opgebouwde systeem waarop jij functioneert wordt niet aan gesleuteld, maar het laat je zien hoe jij het achter je kan laten.
Het leert je dat als je je ongemakkelijk voelt, je het niet langer meer hoeft te ontkennen of uit de weg te gaan. Maar juist in het ongemak, de onzekerheid, het niet goed genoeg voelen te duiken en het WAAR te laten zijn. Ongeacht hoe bang je bent, het laten gebeuren. Jij hebt een identiteit aangemeten, je aangepast aan verwachtingen en het superego is de hele dag bezig die identiteit te handhaven. Bij het ongemak, de onzekerheid, begrijpen we niet wat er intern gebeurt waardoor deze gevoelens ontstaan. En er ontstaat een enorme weerstand tegen de gevoelens welke we juist niet willen voelen, waardoor het interne conflict steeds groter wordt.
Laat de overtuigingen die je van jezelf hebt maar eens waar zijn, ontken ze niet. Voel eens wat het met je doet als je ze benoemd. Voel waar je ze voelt in je lichaam. Leg je hand er eens op en voel de pijn. Heb je op dit moment gedachten? Het ego bestempeld ze vaak als goed/ niet goed. Laat het gewoon maar waar zijn en voel het verdriet en de pijn. Blijf bij het gevoel totdat het zachter wordt en langzaam weg ebt.
Strijd brengt ons alleen maar dieper in datgene waaraan we juist proberen te ontsnappen.
Het volgende gaat over de oefening. De vorming van onze persoonlijkheid. Ik kan helaas niet alles opschrijven wat hierover gezegd wordt, dan wordt het een hele lange blog. Maar ik ga m’n best doen het zo goed mogelijk te beschrijven.
Aan het begin van ons leven is ons bewustzijn een open staat van zijn. We reageren zonder terughoudendheid op alle mogelijke situaties die zich aan ons voordoen. Op een gegeven moment veranderd er iets in deze staat van zijn. Belangrijke basisbehoeften worden niet altijd ingevuld door de personen waar ze zo afhankelijk van zijn. Ouders hebben vaak ook niet in de gaten wat voor kind we precies zijn en welke aandacht te geven. Als we hierdoor pijn ervaren dan trekken we zijn onze zijnsstaat terug en zetten er overlevingsstrategieën en aangepast gedrag voor in de plaats. Daarnaast gaan we verklaringen zoeken voor wat ons is overkomen en denken als we ons anders gaan gedragen we misschien wel krijgen wat we nodig hebben. Als die aangepaste gedragingen dan niet werken, komen langzaam maar zeker onze aannames, dat er iets mis is met ons bevestigd. Zo groeien we op en worden we volwassen. Eenmaal volwassen blijft ondertussen het verlangen naar liefde en de vervulling van de basisbehoeften onderhuids ons leven bepalen. Ondertussen ben je naarstig opzoek naar een diagnose, een antwoord voor wat er toch mis is met je.
Een kind kan nog geen onderscheid maken tussen wat werkelijk levensbedreigend is of wat levensbedreigend voelt. Wanneer kinderen zich niet gezien, herkend, geliefd of welkom voelen door familie of de samenleving wordt dit als bedreigend ervaren. Het is alsof ze in een spiegel kijken en daarin niemand zien. “Ik mag er niet zijn, er mankeert iets aan mij.” En zo ontstaan er eerste aannames.
Uiteindelijk ga je je leven leiden, besluiten nemen op basis van deze aannames en programmering van je omgeving. Zonder nu een complete uitleg te geven over de stofjes in je hersenen neem je beslissingen die voor je (geprogrammeerde) lichaam de meeste beloning opleveren of die het minste pijn of het minste gedoe of straf opleveren. Je lichaam (je mind) kijkt dus niet naar wat het beste voor je is.
Voorbeelden eerste aannames:
- Er mankeert iets aan mij en ik moet proberen zo goed mogelijk te zijn
- Ik ben waardeloos en ik doe er niet toe, ik moet bewijzen dat ik waardevol ben
- Ik ben niet gewenst en moet proberen anderen zo weinig mogelijk last te bezorgen
- Ik ben niet waard om van te houden en moet bewijzen dat ik de moeite waard ben
- Ik ben machteloos en moet mij hoe dan ook staande zien te houden
- Ik wordt niet gezien en moet met prestaties ervoor zorgen dat ik wel gezien wordt
- Ik mag niet bestaan en moet hoe dan ook bewijzen dat ik wel besta
- Ik kan niet zijn zoals ik ben en moet me aanpassen om te kunnen zijn wie ik ben
- Ik kan niets en moet zien te voorkomen dat ik door de mand val
- Ik ben alleen en moet in contact zien te komen met anderen om verbinding te leggen
- Ik ben volkomen alleen en moet alles zelf doen en zelf kunnen
- Ik heb geen enkele ruimte en moet me aanpassen om nog enig gevoel van ruimte te hebben
- Ik ben niet geliefd en moet zorgen dat ik geliefd wordt
- Ik heb geen houvast en ben niet veilig. Ik moet houvast creëren en zorgen dat ik veilig ben
- Ik ben uitgestoten en moet een plek zien te veroveren
- Ik hoor hier niet en moet me aanpassen om me thuis te voelen
Nu de oefening.
Bekijk de eerste aannames. Kijk welke het meest in je resoneert. Als de zinnen niet helemaal kloppen voor jou, verander ze dan zodat het voor jou klopt. Ik heb de zinnen rechtstreeks uit het boek. De “ik moet” is een strategie. Verander deze ook als dit voor jou niet helemaal opgaat.
Ok, je hebt een zin voor jezelf geformuleerd en opgeschreven.
Leg het papier weg en haal de aanname voor je geest. Maak contact met de woorden. Welke gedachten en gevoelens heb je hierbij? Welke fysieke reacties neem je waar in jezelf als je deze zin “proeft”?
Schrijf nu kort op een situatie die zich 2 a 3 weken geleden heeft voorgedaan waarin je geconfronteerd werd met deze aanname. Wat was de situatie? Wie was erbij betrokken? Wat was de sfeer? Wat werd er tegen jou gezegd? Wat was de klank van de stem? Wat werd er van jou verwacht? Wat werd er over jou aangenomen?
- Schrijf nu een situatie op van een jaar geleden
- Een situatie van 5 jaar geleden
- Een situatie uit je pubertijd
- Een situatie als kind van 10 jaar oud
- Een situatie als kind van 7 jaar oud
- Situatie uit je kleutertijd
- En mocht je je het herinneren uit je babytijd
Vervolgens sluit je je ogen. Voel de impact van wat je opgeschreven hebt. Laat de voorbeelden weer voorbij komen en kijk hoe je je tegen de eerste aanname verdedigd hebt. Welke strategieën heb je ontwikkeld om hiermee om te gaan?
Het gaat er nu om dat je de gevoelens waar laat zijn. Dus als jou aanname is dat er iets mankeert aan je, laat dat dan waar zijn. Voel wat dat met je doet. Voel het in je lichaam. Ga niet mee met wat je gedachten nu bedenken om jou van dat gevoel af te houden. Voel de machteloosheid, de eenzaamheid. Probeer het niet te veranderen. Blijf je zolang mogelijk richten op de waarheid dat er iets aan je mankeert. Totdat het zachter wordt, de gevoelens milder worden.
In plaats van je strategie toe te passen “ik moet proberen zo goed mogelijk te zijn” voel je nu echt wat dit met jou en in je lichaam doet, zonder het te veranderen.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt. Ik vond dit zo een interessante benadering dat ik dit met je wilde delen. Ik zal hier vast nog meer over delen.
Als laatste nog een nummer en ik hoop dat de bijbehorende tekst later ook op jou van toepassing mag zijn.
Tot snel lieverd<3